بنیاد ورلدپرس فتو فهرست برگزیدگان پنجاه و ششمین دوره‌ی جایزه‌ی عکس خود را اعلام کرد و کسب ۳ جایزه توسط دو عکاس ایرانی در این فهرست درخشان‌ترین سال حضور عکاسان خبری کشورمان در این مسابقه‌ی معتبر فتوژورنالیستی را رقم زد. گزارشی از منتخبان این جایزه را اینجا بخوانید.
سیزدهمین دوره‌ی جایزه‌ی بین‌المللی عکس سال یونیسف در آخرین ماه سال ۲۰۱۲ میلادی فهرست برگزیدگان خود را معرفی کرد. در این یادداشت نگاهی بیاندازیم به مجموعه عکس‌های برگزیده‌ی این جایزه که هر سال با موضوع کودکان و به منظور تصویر کردن و برجسته‌سازی زندگی روزمره، مشکلات و کمبودهای کودکان سراسر جهان با دیدی واقع‌گرایانه به میزبانی آلمان برگزار می‌شود.
رسم بر این است که در پایان هر سال میلادی سردبیران و نویسندگان مجلات عکاسی آمریکا با شرکت در یک نظرسنجی فهرستی از برترین و پیشروترین لوازم و تجهیزاتی که برای عکسبرداری در آن سال تولید شده‌اند تهیه می‌کنند. امسال نیز این افراد اقدام به انتخاب ۱۰ ابزاری کرده‌اند که در سال ۲۰۱۲ برای نخستین بار به بازار عکاسی دیجیتال عرضه شدند و با امکاناتی که در اختیار عکاسان قرار دادند نقش مهمی در پیشبرد تکنیک‌های عکاسی و دگرگونی چهره‌ی فنی این مدیوم داشته‌اند. متن کامل این گزارش: معرفی ۱۰ ابزار تاثیرگذار عکاسی در سال۲۰۱۲
امروز همه چیز عوض شده. دنیای ما هیچ ارتباطی به دنیای حافظ و سعدی ندارد. من فکر می‌کنم که حتی دنیای من هیچ ارتباطی به دنیای پدر من ندارد. فاصله‌ها مطرح هستند. فکر می‌کنم که عوامل تازه‌ای وارد زندگی ما شده‌اند که محیط فکری و روحی این زندگی را می‌سازند. طرز تلقی یک آدم امروزی، من فکر می‌کنم، نسبت به آدمی که در بیست سال پیش زندگی می‌کرده کاملا عوض شده. آن تلقی که از مفاهیم مختلف دارد، مثلا: مذهب، اخلاق، عشق، شرافت، شجاعت و قهرمانی. واقعا چون محیط زندگی ما عوض شده. به نظر من تمام این مفاهیم زاییده‌ی شرایط محیط هستند. این مفاهیم عوض شده.
من مثال ساده‌ای بزنم. راجع به عشق صحبت می‌کنیم. پرسوناژ مجنون که خب همیشه سمبول پایداری و استقامت در عشق بوده از نظر من که آدمی هستم که جور دیگری زندگی می‌کنم، پرسوناژ او کاملا برای من مسخره است. وقتی علم روانشناسی می‌آید و پرسوناژ او را برای من خرد می‌کند، تجزیه و تحلیل می‌کند و به من نشان می‌دهد که او عاشق نه، یک بیمار بوده، آدمی بوده که مرتب می‌خواسته خودش را آزار بدهد. این است که خب به کلی عوض می‌شود......
به هر حال شعر امروز ما باید یک شعری باشد که خصوصیات این دوره را داشته باشد. و در عین حال سازنده ی این شعر باید آدمی باشد که به یک حدی از تجربه و هوشیاری برسد که به محتوای شعرش ارزشی بدهد که بتواند در حد کارهایی که توی دنیا عرضه می‌شود، میان آنها، خودش را جای دهد.
فروغ فرخزاد - در غروبی ابدی (زندگینامه، آثار منثور، مصاحبه‌ها و نامه‌های فروغ فرخزاد) - به کوشش: بهروز جلالی- نشر مروارید
آندریاس گورسکی گرانترین هنرمند تاریخ عکاسی و قطعا یکی از مهمترین عکاسان هنری فعال در دنیای امروز است. از این رو برپایی نمایشگاه مروری بر کارنامه‌ی درخشان این هنرمند تجسمی و عکاس نامدار آلمانی که از دوم مهرماه سالجاری در دوسلدورف برگزار شده مسلما برای هنرمندان، هنردوستان و فعالان عرصه‌ی اقتصاد هنر حائز اهمیت بسیاری باشد.... متن کامل این گزارش را می‌توانید اینجا بخوانید.
«برای بهتر شدن وبلاگت:
وبلاگ منو لینک کن.لطفا
با تشکر یک همشهری
»
پی‌نوشت: این پست در راستای این دیدگاه نوشته شده است.
نمایشگاه بزرگی شامل بخشی از مجموعه عکس‌های آرشیو آژانس مگنوم با عنوان «در زمانه‌ی ما» به میزبانی گالری Westlicht در وین برپا شده است. این نمایشگاه به مناسبت ۶۵ سالگی آژانس مگنوم شکل گرفته و دربرگیرنده‌ی آثاری مربوط به ۴۰ سال نخست فعالیت آژانس عکس مگنوم است. گزارشی از این نمایشگاه را می‌توانید اینجا بخوانید.
در سالیان اخیر موجی از حسرت و حسرت‌زدگی به راه افتاده است: از کارتون‌های دوره‌ی کودکی تا پاک‌کن و مدادتراش‌های قدیمی، از چیپس استقلال تا شیر پاستوریزه‌ی شیشه‌ای و از صف‌های طویل مرغ و تخم مرغ تا کوپن و دفترچه‌ی بسیج. اما چه سری است که هر آنچه حسرتش را می‌خوریم خود مظهر تام و تمام فقر و فاقه است؟
انسان سوار بر آونگ میل و ملال است. همواره میل به چیزی دارد که ندارد و هر گاه که بدان دست یافت، میل جای خود را به ملال و سرخوردگی می‌دهد. آیا حسرت ما به گذشته ناشی از سرخوردگی از دارندگی است؟ و درست به همین ترتیب امروز را در تمنای چیزی می‌گذرانیم که فردا از آن گریزانیم؟ باز هم دایره‌ی ترجیح فلاکت دیروز به نکبت امروز در راه است؟
محمدرضا یگانه‌دوست - آونگ میل و ملال - فصلنامه‌ی حرفه هنرمند؛ شماره‌ی ۴۳ (پاییز ۹۱)