چند روزی هست از تاشکند بازگشته‌ام. تجربه‌ی دوباره‌ی حضور در دوسالانه‌ی عکس تاشکند امسال هم تکرار شد و باز هم بهانه‌ای شد برای سفر به ازبکستان، کشوری با فرهنگ و آداب و رسوم بسیار مشترک با ایران. شاید بعدها که فرصتی دست داد جایی از این کشور دیدنی و جالب بنویسم ولی فعلا فقط پیشنهاد می‌کنم اگر فرصتی دست داد حتما سری به این کشور بزنید که پشیمان نمی‌شوید. نخستین بار بود که جایزه‌ای عکاسانه اما در مقامی غیرعکاس گرفتم. سپاس فراوان از اعتماد و همکاری دوستان خوبم صمد قربان‌زاده عکاس اهل ارومیه، علی شیخ‌الاسلامی عکاس تبریزی ساکن کرواسی و بهشته ذبحی عکاس مشهدی دانشجوی کارشناسی ارشد هنرهای زیبا در آمریکا.

   همچنین یک دنیا سپاس از حمید مصطفوی رایزن فرهنگی و همچنین علی مردانی‌فر سفیر ایران در ازبکستان که در ممکن شدن این سفر کمک بی‌نهایت بزرگی بودند. آقای مصطفوی مردی بسیار فهیم و در خوبی کم‌نظیر است که هم امسال و هم مهر ۸۹ بسیار مدیونش شدم. احترام زیادی برای ایشان قائلم که می‌توانند تا این حد درک درست و واقع‌بینانه‌ای از شرایط داشته و در افکار و رفتار روزمره بسیار منعطف و منطقی باشند. آرزوی خوبی و پیروزی دارم برای این دوستان و نیز تمام کسانی که در این چند روز نوشته‌های من از ازبکستان را روی فیس‌بوکم پیگیری کردند و پس از انتشار خبر جایزه هم به هر نحو (به خصوص روی فیس‌بوک) نسبت به بنده محبت داشتند. باور دارم که شادی بزرگ زندگی زیستن میان دوستانی چون شماست که باقی اقسام دلخوشی‌ گاه هست و گاه نیست.